ÚLTIMAS ENTRADAS : "ACEREDO: FASCINANTE TRISTEZA" "A REPÚBLICA DE GALIZA" "DÍA DA FOTOGRAFÍA" "KONYAKS" "FIN DE ANO". "RUTA 61: I-NASHVILLE"
gadgets para blogger
TAJ MAHAL (UN PASEO POLA INSPIRACIÓN)


Son moitas as lendas que xiran ao redor do Taj Mahal, onde se atopa o mausoleo máis célebre do mundo. Segundo unha delas, o emperador Shah Jahan pensou en construír un mausoleo xemelgo, desta vez de mármore negro, onde repousaría el cando finara, comunicando os dous cunha ponte de ouro. Mais non o puido facer ao ser encadeado por un dos seus fillos no forte de Agra, ata que morreu.


Outras, por fortuna, quedaron niso, en lendas; coma a que conta que Lord William Bentinck, gobernador da India pola década dos 1830, pensou en derrubar o mausoleo para vender o mármore, algo que non chegou a "bo fin" pola falla de viabilidade do proxecto, dende o punto de vista financeiro.

O que non é lenda e si unha fermosa realidade é que, dende que finou Mahal, milleiros de persoas visitan a súa tumba, e que Shah Jahan conseguiu que a súa amada dona se convertese nunha especie de deusa á que se venera dende aquela.

Paseando descalzo e en silencio ao redor do mausoleo, podes admirar como, segundo se agocha o sol, o mármore branco torna nunha tonalidade dourada, efecto ao parecer buscado polo seu arquitecto (cuxo nome curiosamente non pasou á historia), que estudou meticulosamente tanto o emprazamento como a súa orientación. E mentres gozas dese silencio que te illa do ruído exterior da buliciosa cidade de Agra, observas xente paseando ou sentada, de xeito relaxado, quizais nalgún caso melancólico, que transmite unha especie de paz interior que te contaxia.


Xorde daquela unha variedade de escenas que paga a pena fotografar.

TAJ MAHAL (UN PASEO POR LA INSPIRACIÓN)


Son muchas las leyendas que giran alrededor del Taj Mahal, donde se encuentra el mausoleo más célebre del mundo. Según una de ellas, el emperador Shah Jahan pensó en construir un mausoleo gemelo, esta vez de mármol negro, donde reposaría él cuando falleciera, comunicando los dos con un puente de oro. Pero no pudo hacerlo al ser encadenado por uno de sus hijos en el fuerte de Agra, hasta que murió.

Otras, por fortuna, quedaron en eso, en leyendas; como la que cuenta que Lord William Bentinck, gobernador de la India por la década de los 1830, pensó en derribar el mausoleo para vender el mármol, algo que no llegó a buen fin por la falta de viabilidad del proyecto, desde el punto de vista financiero.

Lo que no es leyenda y sí una hermosa realidad es que, desde que falleció Mahal, millares de personas visitan su tumba, y que Shah Jahan consiguió que su amada esposa se convirtiera en una especie de diosa a la que se venera desde entonces.

Paseando descalzo y en silencio alrededor del mausoleo, puedes admirar como según se esconde el sol, el mármol blanco se torna en una tonalidad dorada efecto al parecer buscado por su arquitecto (cuyo nombre curiosamente no pasó a la historia), que estudió  meticulosamente tanto el emplazamiento como su orientación. Y mientras disfrutas de ese silencio que te aísla del ruido exterior de la bulliciosa ciudad de Agra, observas gente paseando o sentada, de forma relajada, quizás en algún caso melancólica, que transmite una especie de paz interior que te contagia.

Surge entonces una variedad de escenas que merece la pena fotografiar.



















4 comentarios:

  1. Quién iba a decir que el Taj Mahal, tan blanco y con ese material tan concreto, iba a quedar tan bien en blanco y negro. Preciosas fotos. Las de grupos de gentes moviéndose me gustan por el contraste de colores y movimientos y las del edificio por el detalle que se llega a apreciar en los motivos decorativos. Impactantes.

    ResponderEliminar
  2. Estéticas, son preciosos los detalles. En la mayoría de estas fotografías has captado el movimiento de las personas que paseaban por allí. Me encanta el efecto de realismo que ese movimiento dá a las imagenes. Fantásticas.

    ResponderEliminar
  3. Hay dos en particular que me gustan más que las demás: La de la mujer de espaldas y la fila de niños sentados. Las de la gente en movimiento, me gustan, pero el estar estático de las personas sentadas, es como si formaran parte de la escenografía impactante. Un abrazo.

    ResponderEliminar
  4. Bellas imágenes, estoy recorriendo con tu mirada este escultura al amor. Hice ese camino de dolor y de color.Un amigo dijo una vez que ir a la India es un camino de dolor, yo agrego, por nuestro dolor.

    ResponderEliminar

COMENTARIOS