ÚLTIMAS ENTRADAS : "ACEREDO: FASCINANTE TRISTEZA" "A REPÚBLICA DE GALIZA" "DÍA DA FOTOGRAFÍA" "KONYAKS" "FIN DE ANO". "RUTA 61: I-NASHVILLE"
gadgets para blogger

BICIRICKSAW


Cando viaxei polo norte da India no ano 2005, en Calcuta aínda se podían ver moitos homes, algúns deles de avanzada idade, correndo descalzos e tirando, a xeito de cabalos humanos, dunha especie de carruaxe de dúas rodas nos que, en competencia cos taxis da cidade, transportaban pasaxeiros e mercadorías. Unha solución, moi ecolóxica e nada contaminante, para unha superpoboada cidade, pero absolutamente inhumana. Hoxe, despois de que moitas organizacións defensoras dos Dereitos Humanos o demandasen durante varios anos, parece ser que por fin foron prohibidos. Son os rickshaw, cuxo nome provén da palabra xaponesa Jinrikisha, que significa "carruaxe cuxa forza a constitúe o home".

Cuando viajé por el norte de la India en el año 2005, en Calcuta aun se podían ver muchos hombres, algunos de ellos de avanzada edad, corriendo descalzos y tirando, a manera de caballos humanos, de una especie de carruaje de dos ruedas en los que, en competencia con los taxis de la ciudad, transportaban pasajeros y mercancías. Una solución, muy ecológica y nada contaminante, para una superpoblada ciudad, pero absolutamente inhumana. Hoy, después de que muchas organizaciones defensoras de los Derechos Humanos lo demandaran durante varios años, parece ser que por fin fueron prohibidos. Son los rickshaw, cuyo nombre proviene de la palabra japonesa Jinrikisha, que significa "carruaje cuya fuerza la constituye el hombre".
 
Ademais destes rickshaw de Calcuta, en todas as cidades pódense ver os mesmos carriños aos que se lle engadiron unha bicicleta (bicirickshaw), transportando ata máis de catro persoas.

Además de estos rickshaw de Calcuta, en todas las ciudades se pueden ver los mismos carritos a los que se le añadieron una bicicleta (bicirickshaw), transportando hasta más de cuatro personas. 

A gran maioría dos seus condutores alúganas, ao non as poder ter en propiedade por falta de medios, aínda que segundo teño entendido, no ano 2006 púxose en marcha o proxecto Rickshaw Bank, que supuxo importantes innovacións como a utilización de materiais máis lixeiros na súa construción, a posibilidade de instalar publicidade (aumentando así os míseros ingresos que teñen os condutores), ou a concesión de préstamos para a súa compra, pagando a mesma cantidade que entregaban en alugueiro aos seus propietarios, incluíndo ademais uniforme e seguro.

La gran mayoría de sus conductores las alquilan, al no las poder tener en propiedad por falta de medios, aunque según tengo entendido, en el año 2006 se puso en marcha el proyecto Rickshaw Bank, que supuso importantes innovaciones como la utilización de materiales más ligeros en su construcción, la posibilidad de instalar publicidad (aumentando así los míseros ingresos que tienen los conductores), o la concesión de préstamos para su compra, pagando la misma cantidad que entregaban en alquiler a sus propietarios, incluyendo además uniforme y seguro.
Existía ademais un prototipo denominado soleckshaw, cun motor eléctrico cuxa batería tería unha autonomía de 12 horas que se recargaría con enerxía solar, e que sería capaz de acadar unha velocidade de 15 km/h co que se pretende ofrecerlle postos de traballo á xente máis pobre, á vez que unha loita contra o quentamento global. O seu deseño correu a cargo dun equipo de investigadores do Consello de Investigación Científica e Industrial (CSIR), que xa está a traballar en modelos máis avanzados, con melloras estéticas, asentos ergonómicos, etc. Mellorar as condicións dos traballadores, ofrecerlle postos de traballo á xente máis pobre e loitar contra o quentamento global… que máis se pode pedir?

Existía además un prototipo denominado soleckshaw, con un motor eléctrico cuya batería tendría una autonomía de 12 horas que se recargaría con energía solar, y que sería capaz de conseguir una velocidad de 15 km/h con el que se pretende ofrecerle puestos de trabajo a la gente más pobre, al tiempo que una lucha contra el calentamiento global. Su diseño corrió a cargo de un equipo de investigadores del Consejo de Investigación Científica e Industrial (CSIR), que ya está trabajando en modelos más avanzados, con avances estéticos, asientos ergonómicos, etc. Mejorar las condiciones de los trabajadores, ofrecerle puestos de trabajo a la gente más pobre y luchar contra el calentamiento global... ¿que más se puede pedir?

11 comentarios:

  1. A Índia sempre nos dá motivos pra reflexão...
    Lindas fotos! Vê-se a vida através das lentes do fotógrafo!
    Abraço!

    ResponderEliminar
  2. Tremendas fotos y tremenda forma de ganarse la vida,es para reflexionar....se me ocurre una pregunta....¿orden en el caos?.
    Gracias Carlos ,una vez más.

    ResponderEliminar
  3. Patrícia Spinelli11 de mayo de 2012, 23:37

    Belo trabalho Carlos Parabéns!!!

    ResponderEliminar
  4. Hello, Carlos López García.

      Attractive and lovely your works.
      You are the excellent artist.

      I thank for your usual and hearty support.
      And i pray for you and yours peace.
      
    Have a good weekend. From Japan, ruma ❃

    ResponderEliminar
  5. Soy una apasionada de las fotos en blanco y negro, y las tuyas me han parecido preciosas. Un país com India resulta de lo mas atractivo para la fotografía. Felicidades!!! Besos

    ResponderEliminar
  6. Hola, Carlos, aunque me encanta el blanco y negro, también me arriesgo con el color y hasta estoy experimentando con los colores muy saturados y, para divertirme, algún fotomontaje o collage digital.

    De esta serie, la que me gusta más es la última. Tal vez cortaría por arriba y un poco por la izquierda para dar más protagonismo a la madre y al niño.

    Un beso.

    ResponderEliminar
  7. parabéns sempre um belo trabalho! esta música é perfeita!!!!

    ResponderEliminar
  8. Carlos:

    En mi país, un lugar llamado Tehuantepec, se usan los bicitaxis, algo similar a tu paisaje fotográfico, sólo que en México, sí se puede pedir más para ellos: un verdadero cambio estructural, que aterrice en un desarrollo social verdadero, para los que menos tienen...Y en el D.F los domingos son utilizadas por turistas en el centro histórico de la ciudad.

    Un abrazo desde el otro lado.

    ResponderEliminar
  9. Impresionante. Y nosotros nos quejamos de hacer footing con zapatillas de deporte y a pleno sol. Manda carallo!

    BsoT.

    ResponderEliminar
  10. Mi primera visita a la India fue el pasado noviembre y pude verlos en Jaipur, pero los tuc-tucs abundan mucho más. Puede parecer que se les explota, pero lo cierto es que también los hay en Londres y en Münich.

    ResponderEliminar
  11. En estos blog te colocare en MI LISTA DE BLOG en donde misa amigas te podran ver cada ves que realices un post nuevo .
    http://fondosdonny.blogspot.com.ar/
    http://imagenesdecoleccion-911.blogspot.com.ar/
    http://tejiendoalcrochet.blogspot.com.ar/
    Abracitos desde Argentina

    ResponderEliminar

COMENTARIOS