ÚLTIMAS ENTRADAS : "ACEREDO: FASCINANTE TRISTEZA" "A REPÚBLICA DE GALIZA" "DÍA DA FOTOGRAFÍA" "KONYAKS" "FIN DE ANO". "RUTA 61: I-NASHVILLE"
gadgets para blogger

Viaxar permítenos achegarnos a outros costumes e crenzas, outras formas de organización social, de interpretar a relixión e a sexualidade; outras arquitecturas e artes, outras músicas, outras gastronomías.
 Ábrenos a coñecer outras culturas e a aprender delas, enriquecéndonos de formas distintas de pensar; a recoñecer ao OUTRO do que podes aprender e co que podes compartir experiencias.

Axúdannos a asimilar outros xeitos distintos de vivir que veñen determinados pola cultura da súa sociedade, polas súas tradicións, e a valorar a importancia de todas as culturas e non só da nosa.

Criticamos e non estamos dispostos a admitir que unha muller musulmá poña un pano na cabeza, sen ter en conta que é un costume, ou que o fai por estética, por cuestión relixiosa ou, o máis importante, porque é unha forma de poder acceder aos espazos públicos, que doutra forma estarían reservados só aos homes.

Todo iso dános o mesmo. Iso si, asumimos e admitimos o sometemento a distintos tipos de dietas alimentarias, aínda que vaian acompañadas de fármacos, ou as diversas operacións de cirurxía estética que se fan cada vez en idades máis tempranas, aínda que ás veces impliquen riscos serios contra a saúde. Tamén temos asumidas enfermidades sociais como a anorexia ou a bulimia.

Parécenos que o punto de vista da nosa cultura ten que ser válido para toda a humanidade, sen ter en moitas ocasións nin o máis mínimo respecto polas demais.

Por exemplo, baixo o pensamento euroamericán consideramos un atentado aos dereitos humanos universais que sexa legal seccionar a man dun ladrón (como ocorre nalgúns países árabes), mentres nos ámbitos académicos discútese se é máis humana a descarga eléctrica, a inxección letal ou o gas na pena capital.

Cando visitei a India, concretamente o Rajastán (viaxe enriquecedora e impactante máis que nada polo contraste social e cultural) ademais das súas cidades (Jaisalmer, Varanasi, Jaipur, Calcuta…), do Taj Mahal ou dos templos hinduístas de Khajuraho, chamoume a atención  o seu  exotismo, a xente, a gran cantidade de relixións que poden convivir no mesmo territorio. É asombroso vivir ao límite da supervivencia e ter semellante sentido da relixiosidade.

Tamén choca coa mentalidade occidental propia deste noso "primeiro mundo" que se prohiba a matanza e a inxestión de carne das vacas mentres unha gran parte da súa poboación está infraalimentada; semella absurdo.

Pero cando te decatas que as vacas se alimentan  de produtos marxinais en absoluto útiles para o ser humano e que, polo tanto, non compiten cos homes polo alimento; que os seus excrementos se utilízan na construción dos chans das casas e tamén como combustible para cociñar, porque producen un lume lento que lle permite á muller dedicarse a outras tarefas; que son animais absolutamente necesarios para a tracción e o traballo dos terreos brandos polas choivas monzónicas... Cando tes en conta todos estes datos, non semella tan irracional nin absurda a devandita prohibición. Seica no noso "primeiro mundo euroamericán a eficacia enerxética da vaca é maior que a da India?; máis ben eu diría que todo o contrario.

 Desde a nosa cultura occidental e etnocéntrica, desde o noso "primeiro mundo", e en definitiva, desde a nosa ignorancia, permitímonos o luxo de xulgar sen considerar que as condicións económicas, políticas e sociais doutros países son radicalmente distintas das nosas.

Viajar nos permite acercarnos a otras costumbres y creencias, otras formas de organización social, de interpretar la religión y la sexualidad; otras arquitecturas y artes, otras músicas, otras gastronomías. Nos abren a conocer otras culturas y a aprender de ellas, enriqueciéndonos de formas distintas de pensar; a reconocer al OTRO del que puedes aprender y con el que puedes compartir experiencias.

Nos ayudan a asimilar otras maneras distintas de vivir que vienen determinadas por la cultura de su sociedad, por sus tradiciones, y a valorar la importancia de todas las culturas y no sólo de la nuestra.

Criticamos y no estamos dispuestos a admitir que una mujer musulmana ponga un paño en la cabeza, sin tener en cuenta que es una costumbre, o que lo hace por estética, por cuestión religiosa o, lo más importante, porque es una forma de poder acceder a los espacios públicos, que de otra forma estarían reservados sólo a los hombres. Todo eso nos da lo mismo. Eso sí, asumimos y admitimos el sometimiento a distintos tipos de dietas alimenticias, aunque vayan acompañadas de fármacos, o las diversas operaciones de cirugía estética cada vez en edades más tempranas, aunque a veces impliquen riesgos serios contra la salud. También tenemos asumidas enfermedades sociales como la anorexia o la bulimia.

Nos parece que el punto de vista de nuestra cultura tiene que ser válido para toda la humanidad, sin tener en muchas ocasiones ni el más mínimo respeto por las demás.

Por ejemplo, bajo el pensamiento euroamericano consideramos un atentado a los derechos humanos universales que sea legal seccionar la mano de un ladrón (cómo ocurre en algunos países árabes), mientras en los ámbitos académicos se discute si es más humana la descarga eléctrica, la inyección letal o el gas  en la pena capital.

Cuando visité la India, concretamente el Rajastán (viaje enriquecedor e impactante más que nada por el contraste social y cultural) además de sus ciudades (Jaisalmer, Varanasi, Jaipur, Calcuta…), del Taj Mahal o de los templos hinduístas de Khajuraho, me llamó la atención su exotismo, la gente, la gran cantidad de religiones que pueden convivir en el mismo territorio. Es asombroso vivir al límite de la supervivencia y tener semejante sentido de la religiosidad.

También choca con la mentalidad occidental propia de este nuestro "primero mundo" que se prohíba la matanza y la ingestión de carne de las vacas mientras una gran parte de su población está infraalimentada; parece absurdo.

Pero cuando te enteras que las vacas se alimentan de productos marginales en absoluto útiles para el ser humano y que, por lo tanto, no compiten con los hombres por el alimento; que sus excrementos se utilizan en la construcción de los suelos de las casas y también como combustible para cocinar, porque producen un fuego lento que le permite a la mujer dedicarse la otras tareas; que son animales absolutamente necesarios para la tracción y el trabajo de los terrenos blandos por las lluvias monzónicas... Cuando tienes en cuenta todo estos datos, no parece tan irracional ni absurda dicha prohibición. Acaso en nuestro "primer mundo” euroamericano la eficacia energética de la vaca es mayor que la de la India?; más bien yo diría que todo el contrario.


Desde nuestra cultura occidental y etnocéntrica, desde nuestro "primer mundo", y en definitiva, desde nuestra ignorancia, nos permitimos el lujo de juzgar sin considerar que las condiciones económicas, políticas y sociales de otros países son radicalmente distintas de las nuestras.

16 comentarios:

  1. Buen Post, me fascinaron las fotografías... bastante mágicas y mas aun viniendo de ese misterioso e increíble lugar como lo es la India... Felicidades

    ResponderEliminar
  2. ¡Carlos! Gracias por darme a conocer tu trabajo... es EXCELENTE...Lo disfruté muchísimo y coinicdo totalmente con la reflexión puesta en palabras, además de la reflexión generada por las imágenes... Palabra e imagen son el complemento más esencial y más humano que conozco y disfruto... también la música.
    Ya me cuentas entre tus visitantes frecuentes...
    Cariños...

    ResponderEliminar
  3. Magníficas fotografías, excelente (y exquisito) blanco y negro y un texto que me conmueve por su enjundia ética y valentía y por la empatía del autor, por su capacidad para ponerse en el lugar del otro, sea éste quien sea.
    Y sinceramente, no creo que provenga esta capacidad del hecho de poder visitar otros lugares, aunque no dudo de que esto a muchos les es necesario.
    Sinceramente, muy gratamente sorprendida, Carlos, en cuanto que no te conocía, y ahora me alegro de haber llegado hasta aquí.
    Felicidades, por todo.
    Un afectuoso saludo.

    ResponderEliminar
  4. Fantásticas fotos y un exquisito blanco y negro, te felicito.
    Un saludo.

    ResponderEliminar
  5. Estupendas e incontestables fotos.
    Argumentos muy discutibles; lo que no es malo en sí mismo.

    ResponderEliminar
  6. Un post asombroso. Las fotografías reflejan una India real, cotidiana, sin aditivos y sin tópicos. Las calles sucias, las vacas esqueléticas, la gente espontánea...capturado todo ello con una mirada cariñosa y respetuosa ni ofende, ni repugna; al contrario, invita a querer conocer más de esos pueblos y esos lugares tan lejanos y tan distintos a los nuestros. Enhorabuena.

    ResponderEliminar
  7. Magnifico álbum, lo seguiré de cerca. Felicidades

    ResponderEliminar
  8. Excelente forma de llevarnos de viaje; primero nos preparas la mente y luego nos "regalas" la mirada.

    BsoT.

    ResponderEliminar
  9. Buen post! Me encantaron las fotografías, muy buen blanco y negro. Esperare con ansias los siguientes. Exitos!

    Saludos, Gianko Gálvez.

    http://giankografia.blogspot.com/

    ResponderEliminar
  10. Excelente trabajo, de verdad que tus fotografías son muy conmovedoras junto a tu reflexión, la técnica de blanco y negro la llevas muy profesional! Mis felicitaciones Carlos, muy buen post.

    ResponderEliminar
  11. Muy interesante, te felicito capturas muy bien la esencia y tambien la atencion del que observa la foto

    ResponderEliminar
  12. La gracia de las fotos en Blanco y Negro, es que logran centrar al espectador en lo que el fotógrafo quiere mostrarnos. Sin distracciones ni bengalas. Logras meterte en su mente y en lo que estaba percibiendo en ese momento. Si te concentras, puedes hasta sentir los olores y sonidos del lugar.
    Son fotos más que hermosas, sobrecogedoras y deseo seguir tus pasos en conocer la mayor cantidad de rincones del mundo...La India, es uno de ellos.

    Siomara

    ResponderEliminar
  13. Tengo una fascinación exquisita por la fotografía, me encantó la manera en cómo reflejas las fotografías en blanco y negro, tienen cierto misterio y a la vez asombroso. love it!

    ResponderEliminar
  14. Tienes talento con la camara, porque no cualquier foto con un filtro blanco y negro va a quedar armonizada, va a causar emoción, incluso es todo un reto captar la atención del espectador con esos tonos, te felicito por lograr eso y por tu elección temática, variada e interesante, como la tierra misma.

    ResponderEliminar
  15. Tienes talento con la camara, porque no cualquier foto con un filtro blanco y negro va a quedar armonizada, va a causar emoción, incluso es todo un reto captar la atención del espectador con esos tonos, te felicito por lograr eso y por tu elección temática, variada e interesante, como la tierra misma.

    ResponderEliminar

COMENTARIOS