ÚLTIMAS ENTRADAS : "ACEREDO: FASCINANTE TRISTEZA" "A REPÚBLICA DE GALIZA" "DÍA DA FOTOGRAFÍA" "KONYAKS" "FIN DE ANO". "RUTA 61: I-NASHVILLE"
gadgets para blogger

CHIMBORAZO


A finais do século XIX, sendo Presidente da República de Ecuador José Eloy Alfaro, republicano español natural da Rioxa que chegara a Ecuador sendo exiliado político, xurdiron contactos con Archer Harman e Edward Morely, dous técnicos que representaban a unha compañía americana interesada en construír o denominado ferrocarril máis difícil do mundo, así bautizado polas condicións nas que se construíu a vía férrea, que permitiría unir a costa coa serra.

Trátase dunha obra ferroviaria de enxeñería na que foi necesario acoitelar as rocas da montaña, utilizando para iso toneladas de dinamita e na que se perderon moitas vidas. A súa construción iniciouse en 1899 pola Compañía de Ferrocarrís de Quito e Guayaquil e a vía do tren tivo que superar un gran obstáculo: unha montaña rochosa bautizada co nome de “O Nariz do diaño”.

A finales del siglo XIX, siendo Presidente de la República de Ecuador José Eloy Alfaro, republicano español natural de la Rioja que había llegado a Ecuador siendo exiliado político, surgieron contactos con Archer Harman y Edward Morely, dos técnicos que representaban a una compañía americana interesada en construir el denominado ferrocarril más difícil del mundo, así bautizado por las condiciones en las que se construyó la vía férrea, que permitiría unir la costa con la sierra.

Se trata de una obra ferroviaria de ingeniería en la que fue necesario acuchillar las rocas de la montaña, utilizando para eso toneladas de dinamita y en la que se perdieron muchas vidas. Su construcción se inició en 1899 por la Compañía de Ferrocarriles de Quito y Guayaquil y la vía del tren tuvo que superar un gran obstáculo: una montaña rocosa bautizada con el nombre de “La Nariz del Diablo”
O Nariz do Diaño é unha parede case vertical e por ela descende o tren, serpeando por unhas baixadas impresionantes, entre profundos abismos por unha banda e puntiagudas rochas que case rozan as fiestras do tren pola outra. O percorrido faise emocionante cando a locomotora baixa cara adiante e cara atrás pola pendente nun profundo cantil. Debido á dificultade do trazado o tren circula a unha velocidade duns 20 km/h., o que non impide que con certa frecuencia descarrile, aínda que, con relativa rapidez, ponse en funcionamento novamente.

La Nariz del Diablo es una pared casi vertical y por ella desciende el tren, serpenteando por unas bajadas impresionantes, entre profundos abismos por una parte y puntiagudas rocas que casi rozan las ventanas del tren por la otra. El recorrido se hace emocionante cuando la locomotora baja hacia delante y hacia atrás por la pendiente en un profundo acantilado. Debido a la dificultad del trazado el tren circula la una velocidad de unos 20 km/h, lo que no impide que con cierta frecuencia descarrile, aunque, con relativa rapidez, se pone en funcionamiento nuevamente.

Por aquel entón podías viaxar na parte superior dos vagóns; unha viaxe insólita que che permitía gozar e aproveitar moito máis as vistas espectaculares da bela paisaxe andina: grandes extensións de campos desolados, terras de labor, cultivos, xentes, animais, estilos de vida rural, pobos tradicionais…vida.

Por aquel entonces podías viajar en la parte superior de los vagones; un viaje insólito que te permitía disfrutar y aprovechar mucho más las vistas espectaculares del bello paisaje andino: grandes extensiones de campos desolados, tierras agrícolas, cultivos, gentes, animales, estilos de vida rural, pueblos tradicionales…vida.


Unha avaría da locomotora foi a causante de que ese día os que faciamos esa viaxe tivésemos que subir monte a través cara a Alausí.

Una avería de la locomotora fue la causante de que ese día los que hacíamos ese viaje tuviéramos que subir monte a través hacia Alausí.
Alausí é un pobo típico dos Andes Centrais que conserva as súas casas e balcóns do século XIX. Ten lugares para degustar comida típica ecuatoriana e algún pequeno hotel; un banco e algunha tenda. Tamén conta con transporte a Achupallas, punto de inicio da famosa ruta do camiño a Ingapirca, na que podes visitar as ruínas incas máis famosas de Ecuador.

Alausí es un pueblo típico de los Andes Centrales que conserva sus casas y balcones del siglo XIX. Tiene lugares para degustar comida típica ecuatoriana y algún pequeño hotel; un banco y alguna tienda. También cuenta con transporte a Achupallas, punto de inicio de la famosa ruta del camino a Ingapirca, en la que puedes visitar las ruinas incas más famosas de Ecuador.
(Alausí)

Nesta zona se encontra o Chimborazo, a montaña e volcán máis alto do Ecuador (6310m. sobre o nivel do mar) e o punto da terra máis próximo ao sol. É un pracer subir ata o refuxio e gozar da paisaxe.

En esta zona se encuentra el Chimborazo, la montaña y volcán más alto del Ecuador (6310m. sobre el nivel del mar) y el punto de la tierra más próximo al sol. Es un placer subir hasta el refugio y disfrutar del paisaje.



16 comentarios:

  1. Qué viaje tan espectacular acabo de hacer gracias a tus fotos!!! Bikos

    ResponderEliminar
  2. Hermoso lugar, te recomiendo que no dejes de pasar por Argenina, si es que aun no lo conoces. Por qué? Por que me recuerda, aunque todavía solo conozco por fotos, al Cerro de los Siete Colores, de Salta. Salta y Jujuy son así de Hermosas provincias, como bello paisaje de Ecuador. Siempre disfruto tus historias que cuentas en imágenes. Evangelina.

    ResponderEliminar
  3. ESPECTACULAR!

    http://mysecretshopping.blogspot.com.es/

    ResponderEliminar
  4. Muy, muy bueno lo suyo señor...
    Excelentes testimonios fotográficos, Carlos.
    Abrazos totales.

    ResponderEliminar
  5. Muy lindas fotografías!!! Además, de eso se trata...contar historias caballero. Mis más sinceras congratulaciones! Un abrazo fuerte desde Argentina. María Noel.

    ResponderEliminar
  6. Le foto sono, come al solito, molto belle! Complimenti per i tuoi reportages fotografici: documentano realtà che altrimenti non potremmo mai conoscere.

    ResponderEliminar
  7. estupendo post y maravillosas fotos, gracias

    ResponderEliminar
  8. Increibles y fantásticas fotografías,un abrazo.

    ResponderEliminar
  9. Muy guapas!!! que envidia (sana) por la cantidad de viajes y de momentos que puedes captar,,
    S2!!

    ResponderEliminar
  10. Muy bueno y muy interesante.
    Felices días, tanto estas fiestas como cuando pasen.
    Saludos.

    ResponderEliminar
  11. Very, Very good! Não existem palavras em meu idioma para retratar tanta beleza, que somente as suas fotos podem capturar. Carlos! Que "2013" seja ainda mais espetacular para as suas lentes... Goods Works My Friend!

    ResponderEliminar
  12. Parece una contradicción que el desarrollo de las grandes obras de ingeniería, modernicen por un lado y atenten por otro a la naturaleza y sobre todo, la pérdida de vidas en su edificación es lamentable...
    Desde las alturas el panorama es otro; los viajeros se notan felices en su mirar...aunque su travesía después fuera lastimosa...
    Hermosos paisajes andinos, tus fotografías dan fe de ello, gracias.

    ResponderEliminar
  13. Siempre bellas. Cada entrega nos permite viajar contigo. Nuevamente gracias. Muchas felicidades para este nuevo año.

    ResponderEliminar
  14. fascinante y único!!! felicitaciones por el aporte y ayudarnos a conocer

    ResponderEliminar

COMENTARIOS