ÚLTIMAS ENTRADAS : "ACEREDO: FASCINANTE TRISTEZA" "A REPÚBLICA DE GALIZA" "DÍA DA FOTOGRAFÍA" "KONYAKS" "FIN DE ANO". "RUTA 61: I-NASHVILLE"
gadgets para blogger

EMILIA E DAVID


Emilia e David



Que lonxe debe estar o Tombuctú paradisíaco con que soñaba o protagonista do filme Paris-Tombuctú (Luís Berlanga-1999) no que, a modo de comedia, nárranos como un cirurxián plástico parisiense disponse a realizar en bicicleta a ruta dende Paris a Tombuctú, coa intención de deixar atrás a súa frustrada vida cunha muller á que non ama, un fillo que non forma parte da súa vida e uns amigos aos que despreza.

Que quedará daquela gran cidade situada no límite do deserto do Sahara, en plena ruta das caravanas entre o Golfo de Guinea e o Mediterráneo, que chegou a ser coñecida como a “Atenas africana” e que un día vía as súas rúas e prazas cheas de dromedarios cargados de teas, metais e o sal, tan valorado por aquel entón e que logo intercambiaban por ouro. Segundo a lenda, era tal a riqueza desta cidade que as súas rúas estaban asfaltadas con ouro.

Qué lejos debe estar el Tombuctú paradisíaco con que soñaba el protagonista del film Paris-Tombuctú (Luís Berlanga-1999) en el que, a modo de comedia, nos narran como un cirujano plástico parisino se dispone a realizar en bicicleta la ruta desde Paris a Tombuctú, con la intención de dejar atrás su frustrada vida con una mujer a la que no ama, un hijo que no forma parte de su vida y unos amigos a los que desprecia.

Qué quedará de aquella gran ciudad situada en el límite del desierto del Sahara, en plena ruta de las caravanas entre el Golfo de Guinea y el Mediterráneo, que llegó a ser conocida cómo la “Atenas africana” y que un día veía sus calles y plazas llenas de dromedarios cargados de telas, metales y la sal, tan valorada por aquel entonces y que posteriormente intercambiaban por oro. Según la leyenda, era tal la riqueza de esta ciudad que sus calles estaban asfaltadas con oro.

E que lonxe debe estar tamén do Malí que tiven ocasión de coñecer no ano 2008; un país con riqueza, coa riqueza da amabilidade e do sempre presente sorriso co que as súas xentes acóllente e invítante a coñecer a súa cultura, as súas mesquitas de adobe, a súa gastronomía, os seus belos lugares, como a falla do Bandiágara, as súas crenzas ou as súas etnias como os Bambara, os Dogóns, os Senufo ou os Tuaregs.

Se hoxe visitas a vew do diario “El País” ( http://elpais.com/ ) e buscas noticias sobre Mali, atopas titulares do tipo “El resurgir de la hidra terrorista”, “Mali es un problema africano”, “Pillajes en Tombuctú tras la retirada de los yihadistas”, “Las tropas avanzan hacia el norte de Mali”, “El ejército francés se detiene ante Kidal, el feudo de la minoría tuareg de Mali”, etc. etc.



Y qué lejos debe estar también del Malí que tuve ocasión de conocer en el año 2008; un país con riqueza, con la riqueza de la amabilidad y de la siempre presente sonrisa con la que sus gentes te acogen y te invitan a conocer su cultura, sus mezquitas de adobe, su gastronomía, sus bellos lugares, como la falla del Bandiágara, sus creencias o sus etnias como los Bambara, los Dogones, los Senufo o los Tuaregs.


Si hoy visitas la vew del diario El País ( http://elpais.com/ ) y buscas noticias sobre Mali, encuentras titulares del tipo “El resurgir de la hidra terrorista”, “Mali es un problema africano”, “Pillajes en Tombuctú tras la retirada de los yihadistas”, “Las tropas avanzan hacia el norte de Mali”, “El ejército francés se detiene ante Kidal, el feudo de la minoría tuareg de Mali”, etc. etc.




Non entendo nada cando leo titulares como que “Francia no tiene interés en que el conflicto de Malí se extienda a Niger”. Xórdenme cantidade de preguntas sen resposta sobre a guerra de Mali e as súas orixes. Non entendo como se pode esnaquizar un país desa forma. Que facilidade!

Segundo as versións oficiais, parecía que se trataba dunha loita contra os terroristas “yihadistas” de Al-Qaeda, aos que un día deulles por empezar a desenvolver unha guerra polo norte do país contra os débiles exércitos de Mali, en busca da conquista do país e, posteriormente facer “... un niño de terroristas contra occidente”.

Con todo, outras opinións suxírenche polo menos dúbidas sobre a verdadeira orixe destas revoltas e podes chegar a conclusións como que os seus motivos tamén poden ter relación coa exportación do petróleo e gas desde Mali a Europa ou como o control de reursos tan apetecibles como as súas minas de uranio e ouro.

No entiendo nada cuando leo titulares como que “Francia no tiene interés en que el conflicto de Malí se extienda a Niger”. Me surgen cantidad de preguntas sin respuesta sobre la guerra de Mali y sus orígenes. No entiendo como se puede destrozar un país de esa forma. ¡Qué facilidad!

Según las versiones oficiales, parecía que se trataba de una lucha contra los terroristas yihadistas de Al-Qaeda, a los que un día les dio por empezar a desarrollar una guerra por el norte del país contra los débiles ejércitos de Mali, en busca de la conquista del país y, posteriormente hacer “... un nido de terroristas contra occidente?.

Con todo, otras opiniones te sugieren por lo menos dudas sobre la verdadero origen de estas revueltas y puedes llegar a conclusiones como que sus motivos también pueden tener relación con la exportación del petróleo y gas desde Mali a Europa o como el control de reursos tan apetecibles como sus minas de uranio y oro.




Na mesma páxina web, sen buscalo premeditadamente, asáltanme titulares sobre España, do tipo de: “Bárcenas reflejó en su contabilidad la financiación ilegal del PP gallego”, “La policía confirma viajes y regalos entregados por Gürtel a Ana Mato”, “Anticorrupción investiga los pagos del PP y su relación con Gürtel”, “Mas quiere que los cargos imputados puedan seguir en su puesto”, “El PP quiere que la Casa del Rey se someta a la Ley de Transparencia”, “El PP pide al Rey que Urdangarín deje de llamarse duque de Palma”. “Exculpado un magistrado acusado por Dorribo en el caso Campeón”,“Cospedal planea vender montes públicos para hacer cotos de caza”...

En la misma página web, sin buscarlo premeditadamente, me asaltan titulares sobre España, del tipo de:  “Bárcenas reflejó en su contabilidad la financiación ilegal del PP gallego”, “La policía confirma viajes y regalos entregados por Gürtel a Ana Mato”, “Anticorrupción investiga los pagos del PP y su relación con Gürtel”, “Mas quiere que los cargos imputados puedan seguir en su puesto”, “El PP quiere que la Casa del Rey se someta a la Ley de Transparencia”, “El PP pide al Rey que Urdangarín deje de llamarse duque de Palma”. “Exculpado un magistrado acusado por Dorribo en el caso Campeón”,“Cospedal planea vender montes públicos para hacer cotos de caza”...

Estou chegando á conclusión de que debe ser un problema meu, das miñas erradas e desvirtuadas apreciacións da realidade porque, do mesmo xeito que no caso de Mali, ¡tampouco entendo nada!. Non entendo como un país cun paro cada vez máis elevado, con recortes moi serios en sanidade e educación... pode permitirse tanto malgasto, tantas mentiras, tanta evasión de capitais, nin como se pode facer a vista gorda contra a corrupción por parte do poder, mentres se masacran aos desamparados; non podo entender como se establecen unhas penas totalmente desproporcionadas para unhas persoas mentres outras saen impunes.

Estoy llegando a la conclusión de que debe ser un problema mío, de mis fallidas y desvirtuadas apreciacións de la realidad porque, al igual que en el caso de Mali, ¡tampoco entiendo nada!. No entiendo como un país con un paro cada vez más elevado, con recortes muy serios en sanidad y educación... puede permitirse tanto despilfarro, tantas mentiras, tanta evasión de capitales, ni como se puede hacer la vista gorda contra la corrupción por parte del poder, mientras se masacran a los desamparados; no puedo entender cómo se establecen unas penas totalmente desproporcionadas para unas personas mientras otras salen impunes.


Lembremos o caso de Emilia Soria, unha muller de 22 anos, en paro e sen ingresos que atopou no chan unha carteira que contiña un DNI e unha tarxeta de crédito e tivo a desgraza ou a debilidade de gastar menos de 200 euros procedentes desa carteira en comida e cueiros para os seus fillos nun supermercado. Foi condenada a un ano e dez meses de prisión por falsidade de documento mercantil e a outros seis meses máis por estafa, ademais de impoñerlle unhas sancións económicas superiores aos 1000 euros.

No tempo de compartir estas reflexións recibín un mail asinado por Emilia e a súa familia co seguinte texto:

Acordémonos del caso de Emilia Soria, una mujer de 22 años, en paro y sin ingresos que encontró en el suelo una cartera que contenía un DNI y una tarjeta de crédito y tuvo la desgracia o la debilidad de gastar menos de 200 euros procedentes de esa cartera en comida y pañales para sus hijos en un supermercado. Fue condenada a un año y diez meses de prisión por falsificación de documento mercantil y a otros seis meses más por estafa, además de imponerle unas sanciones económicas superiores a los 1000 euros.

Cuando estaba compartiendo estas reflexiónes recibí un mail firmado por Emilia y su familia con el siguiente texto:

 “Carlos

Eres una de las más de 160.000 personas que has firmado la petición que pedía evitar el ingreso en prisión de Emilia, la madre que hace cinco años compró pañales y comida con una tarjeta ajena. Emilia tiene buenas noticias que contarte: 
 ¡Lo hemos conseguido! No iré a la cárcel.
El Ministerio de Justicia ha anunciado hoy mi indulto. Aún no lo puedo creer. En 13 días debía entrar en la cárcel y dejar solos a mi marido y mis tres hijas. Pero gracias a tu apoyo no va a ser así. Soy libre. Gracias. 
Porque tú me ayudaste a que mi caso se conociera en toda España. Y gracias a la presión social que habéis provocado lo hemos conseguido.
Han sido días muy duros. Pero tu apoyo y el de las más de 160.000 personas que habéis firmado mi petición me habéis hecho darme cuenta de que no estaba sola
El abogado dice que para conseguirlo ha sido fundamental la presión social que ha provocado la recogida de firmas y la atención de los medios. Gracias por hacerlo posible.
Ahora tendré una nueva vida al lado de mi familia.  
Gracias por ayudarme a conseguirla. 
Un abrazo;
Emilia y su familia.”

Iso foi posible grazas a Change.org ( https://www.change.org/es ), unha organización con personalidade xurídica que, desde febreiro de 2007, acolle peticións ou demandas da cidadanía en materias de dereitos sociais e do cumprimento dos dereitos humanos. Grazas ao seu labor e á colaboración da cidadanía, conseguiuse que moitas peticións se lograsen, como no caso de Emilia.

Nestes momentos está en curso unha recollida de sinaturas para outro caso tamén totalmente desproporcionado e que explica na súa petición Edmundo Reboredo, pai de David, un de tantos mozos aos que a droga se lle interpuxo no seu camiño:

Eso fue posible gracias a Change.org ( https://www.change.org/es ), una organización con personalidad jurídica que, desde febrero de 2007, acoge peticiones o demandas de la ciudadanía en materias de derechos sociales y del cumplimiento de los derechos humanos. Gracias a su labor y a la colaboración de la ciudadanía, se consiguió que muchas peticiones se lograran, como en el caso de Emilia.

En estos momentos está en curso una recogida de firmas para otro caso también totalmente desproporcionado y que explica en su petición  Edmundo Reboredo, padre de David, uno de tantos jóvenes a los que la droga se le interpuso en su camino:

 Mi hijo acaba de entrar en la cárcel. Dos papelinas tienen la culpa. Ahora que David ha conseguido vencer a la droga, una sentencia que llega tarde le acaba de obligar a entrar en a cárcel de A Lama, en Pontevedra. El Gobierno ha indultado a cuatro Mossos d´ Esquadra condenados por tortura en Barcelona. ¿Es eso Justicia? Ayúdame a que mi hijo David sea indultado por el Gobierno.
Mi hijo fue detenido con dos papelinas en 2006 y 2009: 400 miligramos de heroína. David era un joven más de los que tonteó con las drogas. Le ha costado 20 años en el pozo de las drogas para él y su familia. 
Pero eso ya acabó. David está limpio desde hace tres años. Es un chico rehabilitado, y lo aseguran organizaciones como Médicos del Mundo, el Imán, Érguete, la asociación Alborada, la Cristo de Victoria, y otras muchas. No sólo eso, desde hace tiempo, David colabora con el centros de ayuda a drogodependientes en Galicia para que otros no cometan sus errores. David merece el indulto. 
Los que conocen nuestra situación no entienden cómo la Justicia llega así y ahora. Por eso nos animaron a crear esta petición: pedimos el indulto para David: que pueda continuar con su vida. Apóyanos para conseguirlo.
Nos han explicado que el indulto se pensó para aliviar la dureza de las leyes en algunas situaciones. 
Pero hace unas semanas se indultaron a cuatro mossos d´ Esquadra de un delito de tortura en una comisaría de Barcelona. Cuatro más de los 468 indultos que ha concedido el gobierno de Rajoy. A David se lo han denegado. ¿Cómo puede ser posible? ¿Dónde esta la Justicia? 
No se puede enterrar así a un joven que ha conseguido vencer a las drogas: esta sentencia no dejará rehacer su vida a mi hijo por un error que cometió hace 6 años.
Ayúdame a conseguir que mi hijo David tenga otra oportunidad para continuar con su vida.
Firma y difunde esta petición, y pide el indulto para David Reboredo.
Gracias.”

      La familia de David”


Á familia de David pásalle como a min: faise preguntas das que non obtén resposta e... tampouco entende nada!

En fin… seguindo o espírito deste blogue déixovos aquí algunhas fotos máis das realizadas ao meu paso por Mali.

A la familia de David le pasa cómo la mí: se hace preguntas de las que no obtiene respuesta y... ¡tampoco entiende nada!

En fin… siguiendo el espíritu del blog os dejo aquí algunas fotos más de las realizadas a mi paso por Mali.










Parabéns de corazón para Emilia e a súa familia e as miñas esperanzas para ti, David.

Felicitaciones de corazón para Emilia y su familia y mis esperanzas para ti, David.







26 comentarios:

  1. La fotos, en tu línea, buenísimas... y el texto que las acompaña mejor todavía. Noraboa Carlos

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Comparto la opinión de APD. El autor ya lo sabe.

      Eliminar
  2. Impresionantes,Carlos...¡¡qué quieres que te diga!!...un abrazo

    ResponderEliminar
  3. Muy buenas fotos Carlos, ...el caso de Emilia .....conmovedor....

    ResponderEliminar
  4. Muy buenas fotos Carlos, .... el caso de Emilia....conmovedor...

    ResponderEliminar
  5. Carlos, como siempre, da gusto visitar tu blog y encontrarse con hermosos y sensibles documentos. La última foto de esta serie, es una maravilla...
    Abrazos totales.

    ResponderEliminar
  6. Genial tu post, las fotos y relatos son maravillosos.
    Abrazo.

    ResponderEliminar
  7. Es la realidad, que nos relatas.. Todos somos seres humanos, que podemos cometer errores,y aveces uno puede caer en alguna debilidad o tentación.Lo más importante aprender de ellos y salir hacia adelante, hacia una vida mejor.y si volvemos a caer,levantarnos con más fuerza,porque siempre hay esperanza.También es importante el apoyo de la familia y amigos en momentos así. Aveces es triste ver estos casos pero hay gran satisfacción cuando se logra algo positivo y un gran cambio en la persona.
    Cuando leo y veo las fotos, me digo para mi,que gran recorrido del mundo haces, es muy interesante y que buen amigo eres por que das tu apoyo y compartes tu experiencia en este maravilloso viaje por el mundo.Te mando un abrazo fuerte.

    ResponderEliminar
  8. Siempre tan completo, tan sentido... El mejor panorama para los que no tenemos el gusto de estar allí

    ResponderEliminar
  9. Siempre tan completo, tan sentido... Excelente panorama para los que no tenemos el gusto de estar allí.

    Abrazo desde el otro lado del mundo :)

    ResponderEliminar
  10. Nadie entiende la impunidad que campa a sus anchas por nuestra península, afortunadamente aún quedan miradas limpias como las que reflejan tus fotografías. Gracias..)

    ResponderEliminar
  11. Gracias Carlos, como siempre tus fotos son maravillosas y los textos acertados.
    Yvette
    http://instantes55.blogspot.com/
    http://yvettereubenalfandary.blogspot.com

    ResponderEliminar
  12. Ciertamente tumbuctú tiene mucha historia y todos estos casos que comentas también. También hay una novela de un escritor catalán sobre un viaje a dicha ciudad del desierto.
    Te deseo que puedas seguir publicando muchas más reportajes, fotos y experiencias como estas.

    ResponderEliminar
  13. Hola Carlos,tampoco entiendo nada pero frenar la codicia y el ansia de poder que tienen muchísimos políticos y banqueros estaría bien.
    Lamentablemente conseguir lograr cambios positivos en psicópatas extremos es arduo trabajo para todos.

    Preciosas fotos :-)

    ResponderEliminar
  14. Adoro queste foto!!!!!http://mixechic.blogspot.it/?m=1

    ResponderEliminar
  15. Gostei muito. Obrigada pela partilha.

    ResponderEliminar
  16. unas fotografias muy buenas¡desde luego en color no serian lo mismo

    ResponderEliminar
  17. Una enorme alegría por Emilia, ser solidario es el reflejo de nuestra posición en los problemas que nos incumben a todos los seres humanos.
    El egoismo configura junto al deseo los barrotes de la carcel que impiden la honestidad a tanta corrupción.
    Saludos

    ResponderEliminar
  18. Muy interesante mirada y fotos!! Saludos

    ResponderEliminar
  19. que buenas fotos!! realmente has captado la esencia del lugar y texto tambien.
    tecnicamente muy bien logradas la ultima es una gran obra felicitaciones!!!

    ResponderEliminar

COMENTARIOS