ÚLTIMAS ENTRADAS : "ACEREDO: FASCINANTE TRISTEZA" "A REPÚBLICA DE GALIZA" "DÍA DA FOTOGRAFÍA" "KONYAKS" "FIN DE ANO". "RUTA 61: I-NASHVILLE"
gadgets para blogger

DANAKIL I: PREPARATIVOS



DANAKIL I: PREPARATIVOS



A depresión do Danakil é un deserto implacable situado no Norte de Etiopía, entre o Mar Vermello e o Nilo, que ocupa parte de Eritrea, Etiopía e Xibuti.

É un dos lugares máis extremos e hostís da terra, cunha temperatura anual media de máis de 45º e nel chegaron a rexistrarse temperaturas superiores aos 60 graos.

Volcáns, montañas negras e brancas formacións de sal en contraste coas cores amarelas, alaranxados, verdes ou brancos do Dallol, fan desta depresión un lugar fascinante, que parece máis propio doutro planeta.

La depresión del Danakil es un desierto implacable situado en el Norte de Etiopía, entre el Mar Rojo y el Nilo,  que ocupa parte de Eritrea, Etiopía y Yibuti.

Es uno de los lugares más extremos y hostiles de la tierra, con una temperatura anual promedia de más de 45º y en él se llegaron a registrar temperaturas superiores a los 60 grados.

Volcanes, montañas negras y blancas formaciones de sal en contraste con los colores amarillos, anaranjados, verdes o blancos del Dallol, hacen de esta depresión un lugar fascinante, que parece más propio de otro planeta.
En xaneiro de 2018 viaxei a Etiopía, coa idea de presenciar en Lalibela o Timkat ou Epifanía (a festa ortodoxa cristiá máis importante de Etiopía) e posteriormente desprazarme ata a Depresión do Danakil e poder coñecer paraxes tan impresionantes como o volcán Erta Ale, o lago Afrera ou o Dallol. Era a terceira vez que tentaba ir ao Danakil e as dúas primeiras, por distintas, frustráranseme.

O punto de partida cara ao Danakil era a cidade de Mekele,capital da rexión de Tigrai. A distancia de 300 km que tiña que percorrer supoñía unhas 8-10 horas de viaxe, dependendo das condicións da estrada.

Na metade do percorrido, enfrontamentos entre grupos étnicos e as forzas de seguridade imposibilitaron a continuidade.


(Estes enfrontamentos forman parte das protestas, folgas e disputas entre partidos que se veñen desenvolvendo nas rexións de Oromia e Amhara e que comezaron en novembro do 2015, cando os Oromo, un pobo tradicionalmente agrícola alzábase contra un plan de expansión urbanística de Adis Abeba nas súas terras, que consideraban unha amezana para os seus medios de vida. Un informe da Comisión de Dereitos Humanos de Etiopía destacou o uso excesivo das forzas de seguridade, sinalando que entre agosto do 2016 e marzo do 2017, foron asasinadas 669 persoas.

Esta crise social e política levo a que o primeiro ministro etíope, Hailemariam Desalegn, presentase a súa dimisión como Xefe do Goberno o pasado 15 de febreiro e que ao día seguinte se declarase o estado de emerxencia no país)

En enero de 2018 viajé a Etiopía, con la idea de presenciar en Lalibela el Timkat o Epifanía (la fiesta ortodoxa cristiana más importante de Etiopía) y posteriormente desplazarme hasta la Depresión del Danakil y poder conocer parajes tan impresionantes como el volcán Erta Ale, el lago Afrera o el Dallol. Era a tercera vez que intentaba ir al Danakil y las dos primeras, por distintas razones, se me habían frustrado. 

El punto de partida hacia el Danakil era la ciudad de Mekele,capital de la región de Tigrai. La distancia de 300 km que tenía que recorrer suponía unas 8-10 horas de viaje, dependiendo de las condiciones de la carretera.
En la mitad del recorrido, enfrentamientos entre grupos étnicos y las fuerzas de seguridad imposibilitaron la continuidad. 

(Estos enfrentamientos forman parte de las protestas, huelgas y disputas entre partidos que se vienen desarrollando en las regiones de Oromia y Amhara y que comenzaron en noviembre del 2015, cuando los Oromo, un pueblo tradicionalmente agrícola se alzaba contra un plan de expansión urbanística de Addis Abeba en sus tierras, que consideraban una amezana para sus medios de vida. Un informe de la Comisión de Derechos Humanos de Etiopía destacó el uso excesivo de las fuerzas de seguridad, señalando que entre agosto del 2016 y marzo del 2017, fueron asesinadas 669 personas.

Essta crisis social y política llevó a que el primer ministro etíope, Hailemariam Desalegn, presentara su dimisión como Jefe del Gobierno el pasado 15 de febrero y que al día siguiente se declarase el estado de emergencia en el país)

Detivémonos unha hora e pico  nun pobo,  coa esperanza de que se restablecese a calma  dunha ou doutra forma,  e así poder seguir coa viaxe prevista. 

Nos detuvimos una hora y pico en un pueblo, con la esperanza de que se restableciera la calma de una u otra forma, y así poder seguir con el viaje previsto. 
Un bó momento para comartir unha cervexa coa xente local  e facer algún retrato.


Un buen momento para compartir una cerveza con la gente local y hacer algún retrato.  


Arrancamos de novo por unha estrada sen camións, nin xente camiñando cos seus animais, sen nenos xogando e, en definitiva, sen a vida que caracteriza ás estradas etiopes. Os poucos coches que nos iamos cruzando paraban para informarnos que a situación estaba cada vez máis complicada, que non podiamos seguir e que tiñamos que regresar. Faltaban catro días para que saíse o meu voo de regreso a España e, unha vez máis, temía quedar sen coñecer o Danakil.

Arrancamos de nuevo por una carretera sin camiones, ni gente caminando con sus animales, sin niños jugando y, en definitiva, sin la vida que caracteriza a las carreteras etiopes. Los pocos coches que nos íbamos cruzando se paraban para informarnos que la situación estaba cada vez más complicada, que no podíamos seguir y que teníamos que regresar. Faltaban cuatro días para que saliera mi vuelo de regreso a España y, una vez más, temía quedar sin conocer el Danakil.
Como non podia ser doutro xeito, demos volta. Paramos a xantar polo camiño e a acetrada decisión de ir pernoctar a Gondar para, ao día seguinte volar a Mekele, facendo escala en Addis Abeba, ía facer posible ese pequeno gran soño.

Como no podía ser de otra forma, dimos vuelta. Paramos a comer por el camino y la acertada decisión de ir a pernoctar a Gondar para,  al día siguiente, volar a Mekele, haciendo escala en Addis Abeba, iba a hacer posible ese pequeño gran sueño.

5 comentarios:

  1. Extraordinarios momentos y espléndidas fotografías. Gran trabajo. Se agradece. Gracias.

    ResponderEliminar
  2. Querido Carlos te comprendo por una cosa o por otra mi sueño de ir a Etiopía se va postergando. Magnifico trabajo y me alegro que lo consiguieras.

    ResponderEliminar
  3. Belo esse teu trabalho. Grato por permitir-me acompanhá-lo.

    ResponderEliminar
  4. Caro Carlos, suas fotos são incríveis.
    O mundo está tão violento!
    Coragem e força na realização de seus projetos.
    Abraço, Leda

    ResponderEliminar
  5. Como siempre un trabajo increíble!Tu forma de ver el mundo y la gente se refleja en las fotos que nos regalas.
    Me siento feliz por ti, Carlos, por haber conseguido tu sueño. Un reportaje donde la vida en una región durísima pulsa y vibra.

    Tu mirada es una ventana sobre el mundo, gracias por compartirla
    Un beso

    ResponderEliminar

COMENTARIOS